بسم رب المنتظر المهدی

وقتی جشن تولدی بر پا می شود ، هر کسی که وارد خانه شود اول سراغ کسی را می گیرد که تولد اوست .  راستی ما  1172سال چطور عادت کرده ایم فقط یک تولد ، بدون دیدن صاحب تولد برگزار کنیم و بدون اینکه بفهمیم دغدغه و رضایت او چیست .
این همه سال نه خواستیم و نه همت کردیم سراغی از صاحب تولد بگیریم شاید برای ما اهمیت نداشت یا شاید نبودنش برای ما عادت شده بود . راستش خوب که نگاه می کنیم گویا اصلا نیازی در وجودمان به وجود نیامده که پاسخی وجود داشته باشد .
 اصلا تا حالا فکر کرده ای چرا جمعیت میلیونی روز نیمه شعبان در جمکران جمع می شوند و باز هم صاحب تولد ، حجاب از رخ برنمی گیرد .... که مرحوم آغاسی می گوید : 

                            شاید این جمعه بیاید شاید       پرده از چهره گشاید شاید

قصه نیمه شعبان های مکرر و نبود آقا دردی از دردهای عاشقی است . این حرف ها را تا عاشق نباشی نمی فهمی .
عاشق وقتی بی تاب معشوق می شود ، وقتی هر بهانه ای ، هر بویی ، هر صدایی ، هر نفسی او را به سمت معشوق می کشد .وقتی دنبال یک آشناست تا احوال معشوق را از او جویا شود .
باید جای یک عاشق باشی تا بفهمی نیمه شعبان بی مولا تولد نیست ، قصه غربت و غمی است که اشک های بی پایان آقا را تفسیر می کند ، گواه غربتی است که نبود امام را فریاد می کنند ... اول و آخر این قصه درد است و تا نیاید این غم عاشقان را می سوزاند .
این ها را گفتم که روز نیمه شعبان اگر باز هم جشن تولدی بدون ظهور آقا گرفتی .......؟
 بیایید ما دیگر جشن تولد را برای صاحب تولد غمگین تر نکنیم ، کمی هم به دغدغه ها و غصه های او فکر کنیم .

امسال هم مثل سال 87 باز هم افتخار خادمی ایشان در مجتمع یاوران مهدی نصیبمان شد. وقتی از چند روز قبل شور و شوق مردم را میبینی ، هر کس در هر سمتی که هست  گوشه ای از کار را میگیرد حسی وجودت را فرا میگیرد که ای کاش  ....