شوق آتشین آمدنت قرن هاست که بشر وامانده از عدالت ، معنویت و آزادی را بی قرار ساخته است . هر چند که افق نگاه مردمان گونه های مختلفی به انتظار بخشیده است اما همین واژه خود یکی از مشترکات انسان معاصر است . در این میان ادیان ابراهیمی به این مساله اهمیتی ویژه می دهند چرا که ظهور موعود در هر یک از این ادیان به مفهوم تشکیل حکومت و سروری بر دیگران است اما....

               گفتند صبح آمدنت صبح دیگری ست          صبحی که در ادامه اش از هر چه شب بری ست

یک ماه منتظر روز تولدت بودم آقا ، اما در شب میلاد شما هنوز نتوانسته ام ذهنم را آنطور که باید آماده کنم و پذیرای میلادتان باشم اما شما آنقدر به من لطف داشتید که در طلیعه ای گذشت مرا با خود آشنا کردید و هم اکنون در این ایام مرا به میهمانی خود در کنار گنبد فیروزه ای خود خواندید . در این میهمانی سبز وقتی در راهرویی قدم گذاشتم که با القاب شما مزین شده بود راهروی باریکی که یک سر آن به خلوت انتظار و سر دیگر آن به نمایشگاه کوچکی ختم می شد . در خلوت انتظار وقتی خود را تنها کنار جمکرانت احساس کردم خود را دلتنگ دیدم اما افسوس که حتی دلتنگی بدون حضور صاحب معنا ندارد.
از خلوت که بیرون آمدم راهروی باریک را بطرف نمایشگاه طی کردم راهرویی که با هر قدمش فاصله هایی را نشانم میداد که با گذشتن از آنها راه بسویت ختم می شود .فرصتی برای نوشتن نبود تنها به دو دلیل ... تولدتان و سالروز تولد این صفحه که با نام شما و برای شما و در جشن شما در طلیعه ای که طلیعه عمرم شد ...
هر وقت به این راهرو نزدیک می شوم احساس عجیبی دارم  اما نمی دانم چرا هنوز ذهنم آماده نیست !