میان عاشورا و انتظار ،پیوندی ناگسستنی است . سال ها و قرن ها از زمان استغاثه غریبانه امام حسین علیه السلام می گذرد ؛ اما انعکاس آن هنوز در لحظه ، لحظه های تاریخ جاری است . این فریاد نه تنها رو به خاموشی و افول نگذاشته ، بلکه با صلابتی روز افزون ، مایه جوشش آزادگان عالم است ؛ تا آن زمان که مهدی عج  الله از راه برسد و این راه آغاز شده را تا تحقق کامل وعده های الهی ، امتداد دهد .

در حقیقت انتظار نگاه سبز شیعه است به افق سرخ کربلا ؛ چرا که عاشورا انتظار برآمده شیعه است و انتظار عاشورای برآورده شده شیعه . پس امروز کسانی می توانند همراهی حسین علیه السلام را آرزو کنند و ندای « یا لیتنی کنت معکم ، فافوز فوزا عظیما » برآرند که در زمان غیبت ، به وظایف خویش عمل کنند. هر کس « هل من ناصر »مهدی عج الله را پاسخ گوید ندای حسین علیه السلام را لبیک گفته است .

نهضت حسینی که مقدماتی چون مساله ولایت و جریان غدیر را پشت سر گذارده بود خود به حلقه دیگری و تحقق حکومت جهانی عدالت محوری مهدوی تبدیل شد .

امام حسین علیه السلام امام زمان خود بود و جامعه هم عصر ایشان ؛ وظایفی در قبال او بر عهده داشتند که کوتاهی به آن وظایف فاجعه کربلا را به بار آورد و امروز ماییم و امامی دیگر و « هل من ناصری » به بزرگی زمین و زمینیان .

                                      اللهم عجل لولیک الفرج

                                                                                                           از فرات تا فرات